بررسی انواع روش های خونگیری و عوارض آن در نوزادان بستری در بخش های نوزادان بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی سال 1376

این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که به منظور بررسی روش های خونگیری و عوارض آن در نوزادان بستری در بخش های نوزادان بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی در سال 1376 انجام گرفته است. اهداف این پژوهش تعیین روش های خونگیری اعمال شده در مورد نوزادان و همچنین تعیین شیوع عوارض در هر یک از روش های به کار برده شده در نوزادان می باشد. این پژوهش بر روی 112 نوزاد متولد شده 28 -0 روزه بستری در مراکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که تحت خونگیری قرار گرفتند، صورت گرفته است.نوزادان مورد بررسی از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند که به مدت 72 ساعت پس از عمل خونگیری تحت مشاهده و بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها فهرست مشاهده بود که بخش اول شامل: مشخصات واحدهای پژوهش (سن، جنس، وزن، سن حاملگی، نوع بیماری) و بخش دوم؛ محتوی نوع ماده ضدعفونی کننده محل خونگیری، نوع وسیله خونگیری، نوع بیحرکتی، فرد گیرنده خون، نوع آزمایشات و عوارض (هماتوم و خونریزی) می باشد. داده ها توسط کامپیوتر با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. آزمون کای دو برای بررسی ارتباط میان مشخصات واحدهای پژوهش و وقوع عوارض و روش ها به کار برده شده انجام گرفت. یافته ها و نتایج پژوهش در 29 جدول خلاصه شده است. نتایج این بررسی نشان دادکه 5/62% از نوزادان پسر و 5/37% از نوزادان دختر بودند که در گروه نوزادان پسر، 4/31% زودرس و 6/68% رسیده بودند و در گروه دختران، 1/38% زودرس و 9/61% رسیده بودند. 5/63% از نوزادان رسیده و 5/36% از نوزادان زودرس تحت خونگیری شریانی و 2/81% از نوزادان رسیده و 8/18% از نوزادان زودرس تحت خونگیری وریدی قرار گرفتند. بیشترین وسیله مورد استفاده در خونگیری وسیله اسکالپ وین و کمترین آن، کاتتر شریان نافی بود. مچ دست از بیشترین مناطق خونگیری و گردن و جمجمه از کمترین مناطق مورد استفاده در خونگیری بود. شیوع عارضه هماتون در خونگیری های شریانی 3/38% و در خونگیری های وریدی 25% بود. همچنین شیوع عارضه خونریزی در خونگیری های شریانی 4/9% و در خونگیری های وریدی 8/18% بود. سایر عوارض دیگر نیز مشاهده نگردید. در این پژوهش بین نوع ماده ضدعفونی کننده و نوع خونگیری اختلاف معنی دار بدست آمد. همچنین بین نوع خونگیری و نوع بی حرکتی اختلاف معنی داری بدست آمد. نتایج پژوهش بین نوع خونگیری و محل خونگیری اختلاف معنی داری را نشان داد. بدین ترتیب که در خونگیری شریانی بیشترین جای مورد استفاده شریان رادیال در ناحیه مچ دست می باشد. بین نوع وسیله اسکالپ و نوع خونگیری اختلاف معنی داری بدست آمد. بدین ترتیب که بیشترین وسیله مورد استفاده در خونگیری شریان اسکالپ شماره 23 و در خونگیری وریدی اسکالپ شماره 22 بود.